Z muzyką na Festiwalu Dwa Brzegi jest jak z herbatą, można ją parzyć na wiele sposobów. Podawać z cukrem, mlekiem albo saute – i nadal będzie nam smakować. Dzisiaj proponujemy tradycyjną czarną, uspokajającą zieloną i energetyczną z miodem i cytryną.

Czarna herbata to esencja, baza; od niej można zacząć eksperymenty. Taki wywar proponuje WOWAKIN TRIO, które robi ekstrakt z muzyki tradycyjnej i ludowej. Grupa swoją twórczość opiera na tradycji przekazywanych z ust do ust pieśni ludowych, które często zbierają z polskich wsi i miasteczek. Trio nie para się tylko działalnością odtwórczą – do cudzych melodii i słów tworzy własną muzykę. Są u nich więc energetyczne rytmy oberków czy kujawiaków, a przy nich wyśpiewana, ciekawa lekcja historii muzyki tradycyjnej.

Na skołatane nerwy, do zielonej herbaty, pasuje twórczość MICHAŁA HOCHMANA – muzyka i studenckiego barda lat 60. Utwory artysty pełne są spokoju bijącego z jego kojącego głosu oraz nostalgii, odczuwalnej w tekstach i brzmieniu. Co ciekawe Hochman jest też odpowiedzialny za sukces dynamicznego utworu „Konik na biegunach” (wykonywanego później przez Urszulę), który dzieci nucą od pokoleń, marząc o bujanej zabawce, zaś rodzice wspominają przy nim piękne czasy młodości. Twórczość Michała Hochamana, zmuszonego do wyjazdu do Stanów Zjednoczonych przez sytuację polityczną w Polsce w 1968 roku, zawiera się w tej piosence. Większość jego utworów opiera się o wspomnienia i tęsknotę za minionym czasem. Całość podana w przyjemnej, skłaniającej do wspomnień formie. Przed koncertem Michała Hochmana, wyświetlony zostanie też film dokumentalny „U SIEBIE”, ukazujący historię artysty. Projekcja o godzinie 20:00 w Małym Kinie.

Energetyczny wywar z nutą rocka proponuje z kolei BAIKA (Piotr Banach i Katarzyna Sondej). Jest to duet, który na zatłoczonej muzycznej scenie potrafi przyciągnąć uwagę ciekawą mieszanką, a jej głównym składnikiem są gitary i rockowa energia. Do tego odrobina elektroniki, bluesa, a nawet popu. Wszystko tworzy pyszny, aromatyczny miks.

Jacek Słowik, „Głos Dwubrzeża”

« Najważniejsze (jest) spotkanie Trzeci brzeg »