Z onieśmieleniem udałam się na WYSTAWĘ EWY BRAUN prezentowaną w kazimierskim Muzeum Nadwiślańskim. Tym większym, że osoba, której ekspozycja została poświęcona, zgodziła się oprowadzić mnie po przestrzeni galerii.

Na wystawie prezentowanych jest zaledwie kilkanaście projektów z monumentalnego dorobku jednej z najwybitniejszych polskich scenografek i dekoratorek. Fotosy i fragmenty filmów, przedstawione na wystawie pochodzą z dzieł: „Królowa Bona”, „Thais”, „Nieciekawa historia”, „Kariera Nikodema Dyzmy”, „Słona róża”, „Wielki Tydzień”, „Nocne ptaki”, „Fucha”, „Brat naszego Boga”, „Pismak” oraz „Lista Schindlera”. Ewa Braun jest szczególnie dumna ze scenografii stworzonych do tych filmów, stanowią one jej opus magnum. Skromnie przyznała, że nadszedł czas, by się nimi pochwalić. Artystka obchodziła wczoraj urodziny, ale wspólne zwiedzanie wystawy było prezentem dla mnie.

Mimo że z Ewą Braun miałam spotkać się sama, kiedy tylko weszła do Muzeum Nadwiślańskiego, w naszą stronę zbliżyło się kilka osób, które rozpoznały wybitną scenografkę. Początkowo goście jedynie przysłuchiwali się artystce, lecz po chwili zaczęli zadawać pytania, niektóre zaskakująco szczegółowe, jak choćby o to, z czego zrobiony jest piec w filmie „Królowa Bona”. Po kwadransie Ewę Braun otaczała grupa niemal trzydziestoosobowa.

Ekspozycję zwiedzałyśmy w półmroku. Jak zaznaczyła artystka, oddaje to magię kina, a na tym wyjątkowo jej zależało. Kiedy spacerowałyśmy wśród plansz, czułam się jak w sali kinowej. Pięknie wyeksponowane fotosy z filmu „Królowa Bona” Ewa Braun udostępniła ze swoich prywatnych zbiorów. Fotosy czy filmy tworzone kilkadziesiąt lat temu ulegają degradacji i nie oddają kunsztu dzieł. Autorce prac zależało na wysokiej jakości prezentowanych materiałów, z tego powodu ceni cyfrową rekonstrukcję.

Ciekawe było zderzenie ze sobą dwóch opowieści: o Polsce Ludowej oraz o Polsce współczesnej. Ewa Braun z pewną nostalgią wspominała niespieszny tryb pracy w PRL-u – wówczas scenografia powstawała miesiącami, teraz producenci wymagają opracowania projektu w ciągu dwóch tygodni.

Na wystawie są też fotosy z „Listy Schindlera” Stevena Spielberga. Praca z reżyserem była wymagająca, a jej efektem jest świetny film oraz Oscar w kategorii Najlepsza Scenografia dla Ewy Braun oraz Allana Starskiego. Wystawę zwieńczają fotosy z warsztatów scenograficzno-kostiumograficzno- charakteryzatorskich, które Ewa Braun prowadzi w łódzkiej Filmówce. Mimo ogromnego dorobku, artystka nie patrzy tylko w przeszłość, ale też w przyszłość – kształcąc kolejne pokolenia filmowców.

Adrianna Smyk, „Głos Dwubrzeża”

« Miejski labirynt Nic (?) osobistego »