Gdyby kiedykolwiek stworzono polską drużynę superherosów, Arkadiusz Jakubik mógłby z powodzeniem wcielić się w rolę ich mentora. W końcu kto lepiej nauczyłby ich posługiwania się swoimi mocami, niż człowiek który na co dzień, od niechcenia żongluje kilkoma wielkimi talentami.

AKTORSTWO
Jakubik pierwszy raz testował swoje umiejętności, niczym superman, w wieku ośmiu lat. Wtedy to zagrał u boku Franciszka Pieczki w „Okrągłym tygodniu” Tadeusza Kijańskiego. Negatywny odbiór jego roli wśród szkolnych kolegów i koleżanek sprawił, że zraził się do aktorstwa i powrócił do niego dopiero w liceum. Ostatecznie zdecydował się na naukę w PWST we Wrocławiu, którą skończył w 1992 roku. Od tamtej pory grywał w warszawskich teatrach, ale zastanawiał się nad zmianą pracy. Nowe milenium przyniosło rolę w sitcomie „13 posterunek”, a z nią popularność, ale na lata związało to Jakubika z charakterystycznym komediowym wizerunkiem, z czego sam aktor nie był zadowolony. Dramatycznym – dosłownie i w przenośni – przełomem w karierze Jakubika było spotkanie z Wojciechem Smarzowskim na planie „WESELA”. Za fantastyczną, tragikomiczną rolę notariusza dostał pierwszą nominację do Orłów. Zapoczątkowało to wieloletnią artystyczną współpracę z reżyserem, która pozwoliła Jakubikowi rozwinąć skrzydła: w takich filmach jak „DOM ZŁY”, „Drogówka”, „Pod Mocnym Aniołem” czy „Wołyń” genialnie wykorzystywał swój potencjał dramatyczny. Obecnie aktor ma na koncie cztery Orły za role drugoplanowe (w „Drogówce”, „CHCE SIĘ ŻYĆ” i „Jestem mordercą” Macieja Pieprzycy oraz „CICHEJ NOCY” Piotra Domalewskiego), a jego kariera nie zwalnia tempa.

REŻYSERIA
Stanie po jednej tylko stronie kamery zdecydowanie nie zaspokaja ambicji Arkadiusza Jakubika. W 2010 roku zajął się reżyserią i już za swój debiutancki film – „PROSTA HISTORIA O MIŁOŚCI” wygrał nagrodę główną w Konkursie Kina Niezależnego na Festiwalu w Gdyni. Sześć lat później do kin trafił kolejny pełny metraż „Prosta historia o morderstwie” – oba tytuły zostały docenione za swoją niebanalną strukturę, prowadzenie postaci i scenariusze.

MUZYKA
Polem, na którym Arkadiusz Jakubik wykazuje się największą wolnością twórczą jest muzyka. W 2008 roku zainicjował powstanie zespołu DR MISIO. Razem z Pawłem Derentowiczem, Mariuszem Matyskiem, Radkiem Kupisem i Janem Prościńskim łączą bezprecedensowe, solidne rock&roll’owe brzmienia z tekstami Krzysztofa Vargi oraz Marcina Świetlickiego, co stanowi ciekawą propozycję dla fanów gatunku, ale również dla tych, którzy szukają w muzyce intelektualnej głębi. Zespół ma na koncie już trzy płyty „Młodzi”, „Pogo” i „Zmartwychwstaniemy”. Stale koncertuje w całej Polsce, pojawiając się zarówno w małych klubach, jak i na największych rockowych imprezach, takich jak Jarocin Festiwal czy Przystanek Woodstock. Grupa znana jest z dynamicznych wystąpień na żywo, ale też z fantastycznych teledysków. Dr Misio to jednak nie wszystko. Hiperaktywność Jakubika poskutkowała wydaniem w 2018 roku solowego albumu „SZATAN NA KABATACH”. Tekstowo jest to twór inteligentny pełen gorzkich i ironicznych komentarzy do otaczającej nas rzeczywistości. Brzmieniowo bardzo eklektyczny, sięgający po synth pop czy post punk, inspirowany muzyką lat 80.

Z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność, powiedział kiedyś pewien wujek. Odnosząc to do działalności artystycznej Arkadiusza Jakubika, można by rzec, że jego odpowiedzialnością jest nieustanne dzielenie się swoją mocą i talentem z resztą świata.

Igor Szoplik, „Głos Dwubrzeża”

« Sobota na Dwóch Brzegach Forman Forever »