Za sprawą swej nieprzeciętnej osobowości i aktorskiej perfekcji uznawana jest nie tylko za wybitną artystkę, ale też moralny autorytet środowiska aktorskiego.

Ulubiona aktorka Krzysztofa Zanussiego, zagrała we współpracy z tym reżyserem wiele wybitnych ról i do takich należy też Emilia z „Roku spokojnego słońca”, pierwszego polskiego filmu, uhonorowanego Złotym Lwem w Wenecji. Gra opiera się na emocjach, dotyku, intonacji głosu – porozumieniu pomiędzy dwoma dojrzałymi, naznaczonymi przez los postaciami, których jedynym wspólnym kodem, językiem jest wszystko to, co niewerbalne. Na tegorocznych Dwóch Brzegach będziemy mogli zobaczyć film Krzysztofa Zanussiego „ROK SPOKOJNEGO SŁOŃCA” z udziałem aktorki.

Maja Komorowska jest profesorem Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, związana z tą uczelnią od 1983 roku. W 1960 roku ukończyła Wydział Aktorski (Oddział Lalkarski) krakowskiej PWST. W 1963 roku zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Debiutowała w 1960 roku w Teatrze Groteska w Krakowie, gdzie pracowała w sezonie 1960/61. W sezonach od 1961/62 do 1967/68 należała do zespołu Teatru 13 Rzędów w Opolu – przekształconego w 1962 roku w Teatr Laboratorium (od 1965 roku z siedzibą we Wrocławiu) – pod kierunkiem Jerzego Grotowskiego. Wystąpiła w pierwszym wariancie „Akropolis” oraz zagrała rolę Tarudanta w „Księciu Niezłomnym”. Po siedmiu latach pracy w teatrze Jerzego Grotowskiego weszła do zespołu wrocławskiego Teatru Współczesnego i była jego aktorką sezonach 1968/69 i 1969/70, a później w sezonach 1970/71 i 1971/72 Teatru Polskiego we Wrocławiu. Od 1972 roku jest w zespole Teatru Współczesnego w Warszawie. Pracowała z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi: Erwinem Axerem, Maciejem Englertem, Jerzym Grotowskim, Jerzym Jarockim, Helmutem Kajzarem, Jerzym Krasowskim, Krystyną Skuszanką, Bohdanem Korzeniewskim, Krystianem Lupą, Krzysztofem Warlikowskim oraz filmowymi: Krzysztofem Kieślowskim, Tadeuszem Konwickim, Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim, Edwardem Żebrowskim i innymi.

Grała w filmach polskich i zagranicznych, m.in takich jak: „Życie rodzinne”, „Za ścianą”, „Bilans kwartalny”, „Rok spokojnego słońca”, „Cwał w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, „Dekalog I” w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego oraz „Wesele”, „Panny z Wilka”, „Katyń” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Stworzyła ponad 30 znaczących ról w spektaklach teatru telewizji. Aktualnie gra w spektaklach: „Mimo wszystko” J. Murrella w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza w Teatrze Współczesnym oraz w „Szczęśliwych dniach” S. Becketta w reżyserii Antoniego Libery gościnnie w Teatrze Dramatycznym (premiera w 1995 roku). Bardzo ważne dla Niej są spotkania z publicznością w wielu miastach Polski i zagranicy, na których m.in czyta wiersze wybitnych poetów. Jeździ na nie od wielu lat. Otrzymała wiele nagród polskich i zagranicznych za wybitne kreacje aktorskie, m.in. Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – styczeń 2011 na Wawelu, oraz francuskie insygnia Komandora Orderu Sztuk i Literatury (listopad 2010) – przyznane przez Ambasadę Francji. Zaangażowana w sprawy społeczne, w czasach stanu wojennego pracowała w Prymasowskiej Radzie Społecznej oraz w Komitecie Pomocy Internowanym i ich Rodzinom, później w S.O.S z Jackiem Kuroniem. Dziś jest członkiem Rady Hospicjum Onkologicznego. W 1993 roku ukazała się książka autorstwa Mai Komorowskiej „31 dni maja” (Wydawnictwo Tenten), w 2004 roku „Pejzaż” – rozmowy Barbary Osterloff z Mają Komorowską (Oficyna Wydawnicza Errata), a w 2014 „Pytania, które się nie kończą” – książka napisana z Tadeuszem Sobolewskim (wyadana przez Mazowiecki Instytut Kultury we współpracy z Wydawnictwem Czuły Barbarzyńca Press). W 2017 „Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską dawne i nowe” Barbara Osterloff (Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego).