Rok spokojnego słońca

Data
Godzina
Miejsce
31/07
16:15
KINO LUBELSKIE


Rok spokojnego słońca
reż|dir Krzysztof Zanussi |PL, DE, US| 1984 | 105 min
prod|pro Michał Szczerbic scen|wr Krzysztof Zanussi zdj|ph Sławomir Idziak muz|mus Wojciech Kilar mon|ed Marek Denys ob|cast Maja Komorowska, Scott Wilson, Hanna Skarżanka, Ewa Dałkowska dys|dis KADR

OPIS

Krótko po drugiej wojnie światowej wybucha gwałtowna miłość pomiędzy amerykańskim żołnierzem, Normanem i polską uchodźczynią, Emilią. Norman wraca do Stanów i oboje spodziewają się, że wkrótce Emilia do niego dołączy. Matka Emilii jest chora, ale ma szansę odzyskać zdrowie dzięki stale przyjmowanemu lekarstwu. Tylko ona wie, że do USA jest tylko jeden bilet, a Emilia nie będzie chciała słyszeć o wyjeździe bez matki. Poruszająca historia o miłości niemożliwej, perfekcyjnie zagrana, i niestety bardzo prawdziwa w ówczesnych realiach politycznych.

Pokaz specjalny filmu „Rok spokojnego słońca” w reżyserii Krzysztofa Zanussiego z udziałem ikony polskiego kina MAI KOMOROWSKIEJ.

Maja Komorowska za sprawą swej nieprzeciętnej osobowości i aktorskiej perfekcji uznawana jest nie tylko za wybitną artystkę, ale też moralny autorytet środowiska aktorskiego. Ulubiona aktorka Krzysztofa Zanussiego, zagrała we współpracy z tym reżyserem wiele wybitnych ról i do takich należy też Emilia z „Roku spokojnego słońca”, pierwszego polskiego filmu, uhonorowanego Złotym Lwem w Wenecji. Gra opiera się na emocjach, dotyku, intonacji głosu – porozumieniu pomiędzy dwoma dojrzałymi, naznaczonymi przez los postaciami, których jedynym wspólnym kodem, językiem jest wszystko to, co niewerbalne.


NAGRODY
1984 MFF Wenecja – Złoty Lew, Nagroda Związku Włoskich Dziennikarzy Filmowych dla filmu zagranicznego
1986 Złote Globy – nominacja dla najlepszego filmu zagranicznego

REŻYSER
Krzysztof Zanussi (1939), polski reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych. Jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów w historii kinematografii. Studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Absolwent łódzkiej szkoły filmowej. Jego film dyplomowy „Śmierć prowincjała” zdobył nagrody w Wenecji, Mannheim, Valladolid i Moskwie w 1967 roku. Inne wczesne filmy wyprodukowane dla telewizji to: „Za ścianą” z 1971, Grand Prix w San Remo; „Hipoteza z 1973. Scenarzysta lub współscenarzysta wszystkich swoich filmów telewizyjnych i kinowych. Laureat wielu prestiżowych nagród na polskich i międzynarodowych festiwalach m.in. wMar del Plata, Chicago, Valladolid, Colombo, Locarno.

FILMOGRAFIA
2005 Persona Non Grata|Persona Non Grata
2000 Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową|Life as a Fatal Sexually Transmitted Disease
1995 Cwał|In Full Gallop
1988 Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest…|Wherever You Are
1984 Rok spokojnego słońca|A Year of the Quiet Sun
1980 Constans|The Constant Factor
1976 Barwy ochronne|Camouflage
1972 Iluminacja|Illumination
1969 Struktura kryształu|The Structure of Crystal
1965 Śmierć prowincjała|Death of a Provincial

INFORMACJE DODATKOWE
MAJA KOMOROWSKA (Maria Tyszkiewicz) jest profesorem Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, związana z tą uczelnią od 1983 roku. W 1960 roku ukończyła Wydział Aktorski (Oddział Lalkarski) krakowskiej PWST. W 1963 roku zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Debiutowała w 1960 roku w Teatrze Groteska w Krakowie, gdzie pracowała w sezonie 1960/61. W sezonach od 1961/62 do 1967/68 należała do zespołu Teatru 13 Rzędów w Opolu – przekształconego w 1962 roku w Teatr Laboratorium (od 1965 roku z siedzibą we Wrocławiu) – pod kierunkiem Jerzego Grotowskiego. Wystąpiła w pierwszym wariancie „Akropolis” oraz zagrała rolę Tarudanta w „Księciu Niezłomnym”. Po siedmiu latach pracy w teatrze Jerzego Grotowskiego weszła do zespołu wrocławskiego Teatru Współczesnego i była jego aktorką sezonach 1968/69 i 1969/70, a później w sezonach 1970/71 i 1971/72 Teatru Polskiego we Wrocławiu. Od 1972 roku jest w zespole Teatru Współczesnego w Warszawie. Pracowała z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi: Erwinem Axerem, Maciejem Englertem, Jerzym Grotowskim, Jerzym Jarockim, Helmutem Kajzarem, Jerzym Krasowskim, Krystyną Skuszanką, Bohdanem Korzeniewskim, Krystianem Lupą, Krzysztofem Warlikowskim oraz filmowymi: Krzysztofem Kieślowskim, Tadeuszem Konwickim, Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim, Edwardem Żebrowskim i innymi. Grała w filmach polskich i zagranicznych, m.in takich jak: „Życie rodzinne”, „Za ścianą”, „Bilans kwartalny”, „Rok spokojnego słońca”, „Cwał w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, „Dekalog I” w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego oraz „Wesele”, „Panny z Wilka”, „Katyń” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Stworzyła ponad 30 znaczących ról w spektaklach teatru telewizji. Aktualnie gra w spektaklach: „Mimo wszystko” J. Murrella w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza w Teatrze Współczesnym oraz w „Szczęśliwych dniach” S. Becketta w reżyserii Antoniego Libery gościnnie w Teatrze Dramatycznym (premiera w 1995 roku). Bardzo ważne dla Niej są spotkania z publicznością w wielu miastach Polski i zagranicy, na których m.in czyta wiersze wybitnych poetów. Jeździ na nie od wielu lat. Otrzymała wiele nagród polskich i zagranicznych za wybitne kreacje aktorskie, m.in. Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – styczeń 2011 na Wawelu, oraz francuskie insygnia Komandora Orderu Sztuk i Literatury (listopad 2010) – przyznane przez Ambasadę Francji. Zaangażowana w sprawy społeczne, w czasach stanu wojennego pracowała w Prymasowskiej Radzie Społecznej oraz w Komitecie Pomocy Internowanym i ich Rodzinom, później w S.O.S z Jackiem Kuroniem. Dziś jest członkiem Rady Hospicjum Onkologicznego. W 1993 roku ukazała się książka autorstwa Mai Komorowskiej „31 dni maja” (Wydawnictwo Tenten), w 2004 roku „Pejzaż” – rozmowy Barbary Osterloff z Mają Komorowską (Oficyna Wydawnicza Errata), a w 2014 „Pytania, które się nie kończą” – książka napisana z Tadeuszem Sobolewskim (wyadana przez Mazowiecki Instytut Kultury we współpracy z Wydawnictwem Czuły Barbarzyńca Press). W 2017 „Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską dawne i nowe” Barbara Osterloff (Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego).

© Festiwal Filmu i Sztuki Dwa Brzegi Kazimierz Dolny Janowiec nad Wisłą
Projekt i realizacja: Tomasz Żewłakow