22 lipca 2011 roku światem wstrząsnęła wiadomość o krwawych zamachach w Norwegii. Na wyspie Utøya zginęło wtedy 69 osób. Film UTOYA, 22 LIPCA Erika Poppe rekonstruuje te wydarzenia.

Bohaterką jest Kaja, która przebywa na obozie młodzieżówki Norweskiej Partii Pracy. Nagle z oddali słyszy strzały. Nie wie, czy to ktoś bawi się petardami, czy może ćwiczenia robi sobie wojsko. Ostatnia rzecz, która jej przychodzi do głowy to to, że na wyspie Utøya zaraz zacznie się masakra.

Akcja filmu rozgrywa się w czasie rzeczywistym, a my wiemy (czy raczej nie wiemy) tyle samo co Kaja – przez co możemy się przez chwilę poczuć nie jak widzowie tylko uczestnicy dramatu. Jest to świadomy wybór artystyczny reżysera. Jego film opowiada o ofiarach tamtego piekielnego dnia i to im ma oddać cześć. Film miał swoją premierę na Festiwalu w Berlinie, gdzie wywołał silne reakcje: od owacji na stojąco po buczenie dochodzące z końca sali. Przeważały jednak te pierwsze.

Regina Łukasiewicz, „Głos Dwubrzeża”

« Podwójne szczęście Filmowe braterstwo »