Bohater „Echa słońca” ma pięćdziesiąt lat i zajmuje się trzema rzeczami: utrzymywaniem przy życiu starej matki, paleniem tanich papierosów i piciem tanich alkoholi oraz próbami przerobienia swojej przeszłości.

Jego życie toczy się nie na zewnątrz, lecz w środku — w myślach meandrujących pomiędzy rytualnie powtarzanymi czynnościami a znanymi na pamięć rozmowami. Echo słońca to opowieść o „przeciętnych Polakach” podszyta nienazwaną tęsknotą i żalem za czymś, co nawet nie tyle minęło, ile nigdy się nie zdarzyło.

„W 'Echu słońca' Bawołek odkrywa świat nieopisany, choć niby oczywisty: życie niemłodych już mężczyzn, którzy najchętniej poszliby z kolegami na piwo, a którym przyszło opiekować się matkami. Opowiada o nim tak, że nie zauważamy, jak codzienność, przywołana znakomicie podpatrzonym detalem, ustępuje miejsca pobudzonej wyobraźni, językowej magii i namysłowi nad nieuniknionym porządkiem rzeczy. Powrót mężczyzn do matek to powrót do pytań podstawowych. Nadchodzi czas, kiedy wstyd będzie przyznać, że nie czytało się Bawołka”. (Jerzy Jarniewicz)

Waldemar Bawołek, „Echo słońca”, Wydawnictwo Czarne, 2017
www.czarne.com.pl